Buscar este blog

miércoles, 21 de mayo de 2014

COSAS QUE PASAN

Como ya sabrán por sus hijos e hijas sufrí un desafortunado percance en el cole lo que me provocó una lesión ósea en la rodilla que me impide vivir y trabajar con normalidad al tener que estar en reposo casi absoluto. Ellos ya están con un profesor sustituto por lo que su aprendizaje seguirá con su ritmo normal. Siguen llevando lecturas diarias porque yo las mando al cole desde casa. Sabrán también por ellos que, después del percance, seguí yendo a trabajar pero los resultados de la resonancia, el dolor continuo y las pautas del médico me obligaron a parar. Quisiera aprovechar esta entrada para felicitar públicamente a Alicia, que como también sabrán, resultó ganadora en el concurso de Relato Corto en la conmemoración del día de las Letras Gallegas, conmemoración que fue armonizada con una canción en la que participó otra niña de nuestro curso, Lucía Gómez. Mi sincera enhorabuena a las dos y a todos los niños y niñas que participaron. Si son tan amables denles un beso muy grande a sus hijos e hijas de mi parte. Espero poder estar pronto con ellos. Un saludo cordial a todos ustedes.

martes, 6 de mayo de 2014

COMO DIXERAMOS AO PRINCIPIO DO CURSO

Vostedes lembrarán que, na reunión xeral que tivemos ao principio deste curso, ademais dos diferentes temas que tratamos relacionados co mesmo, eu faleilles da posibilidade de que os seus fillos e fillas puidesen levar o traballo non rematado na clase para casa e que, serían vostedes, os que decidisen se tiñan que acabalo ou non. Sempre quixen deixar claro pola miña parte que os rapaces non estaban obrigados, en absoluto, a facelas fóra do horario lectivo. O único que si lles pedía  era que os seus fillos e fillas procurasen ler todos os días pois, nesta idade, é fundamental para a súa mellor comprensión da realidade. Polos motivos que todos sabemos porque son evidentes hai nenos e nenas que, case todos os días levan traballo sen rematar para casa. O que tiña que ser unha excepción parece que comeza a convertirse, para algúns ( case sempre os mesmos) nun hábito que non me gusta nada de nada. Asegúrolles que, se quixesen, terían todo terminado á hora de acabar o horario das clases, como fan a maioría dos nenos e nenas. Quero insistir en que son vostedes, os seus pais, os que determinan se teñen que rematalos na casa. Eu nunca reñín, nin reñirei, a ningún neno ou nena que non os traia rematados. Son eles os únicos que poden facer o traballo ao seu tempo, se queren. Ás veces quédome con algún alumno ou alumna no tempo do recreo, mais penso que ese tempo non é para facer o que tiñan que facer antes, senón que é un tempo moi necesario para o seu descanso ou os seus xogos. Como mestra non podo facer máis ao respecto. Grazas, como sempre, pola súa colaboración.