¡AMIGOS VISIBLES E INVISIBLES!

Estou segura de que os seus fillos e fillas xa lles falaron da idea que eles tiveron a semana pasada de celebrar a festa do "amigo invisible". A min, con certas normas pareceume ben mais eles comprenderon, despois das miñas explicacións, que as dúas cousas máis importantes do xogo son, primeiro gardar o segredo de quen será o teu amigo-a invisible e, segundo, o agasallo non poderá ser mercado, ten que ser feito polos rapaces e rapazas sen teren gastado nada de diñeiro. Mañana repartiremos os papeis cos nomes dos vinteséis nenos e nenas que quixeron participar voluntariamente nesta festa. Se algunha nai ou pai quere axudar na elaboración do pequeno regalo para o amigo-a invisible o agradecemento do seu fillo-a supoño que será grande. O próximo venres daranse os agasallos e experimentarán que a amizade é o auténtico regalo e que os agasallos máis bonitos son os que se fan con e dende o corazón. Non si?

SOLIDARIDAD Y DIPLOMA

El viernes pasado se recogieron los alimentos que los niños y niñas del cole habían traído durante toda las semana. La profe de reli, Eva, fue la responsable, en el centro, de que todo saliese tan bien como salió. Es esperanzador saber que los adultos de mañana comprenden las necesidades de las personas que tienen tanta carencia de alimentos, para ellos compartir es sinónimo de humanizar. Son más humanos quienes más comparten. Ese mismo viernes sus hijos e hijas recibieron un diploma acreditativo de que fueron capaces de subir a las clases en silencio después del recreo. Pusimos en práctica la experiencia de usar "el semáforo capta-sonidos". En primer lugar se les explicó que si el semáforo permanecía verde era señal de que el silencio había sido más fuerte que sus voces, si estaba ámbar silencio y ruido estaban empatados, si se ponía rojo el silencio hubiese sido el perdedor. Después de cinco días de experiencia el semáforo no llegó a ponerse en rojo por lo que los niños demostraron, una vez más, que si quieren pueden. Ojalá esta experiencia les recuerde durante mucho tiempo que, en muchas ocasiones, el silencio es tan importante como el sonido. Aquí verán su diploma y el resultado de su generosidad.

RICAS CASTAÑAS ASADAS

O venres pasado celebramos no cole a festa do Magosto. O tempo atmosférico estivo da nosa parte e, aínda que o vento sopraba tan forte que non puidemos xogar aos bolos( era o xogo destinado aos seus fillos e fillas), a chuvia si quiso facer un descanso para nos deixar desfrutar das ricas castañas asadas sen estar pasados por auga. Algúns dos seus fillos non as probaron mais os que si o fixeron repetiron. Contarlles tamén que, como xa saberán pola circular que levaron para casa os rapaces, o cole participa na campaña solidaria "Operación kilo" para recoller alimentos non perecedeiros e compartilos cos máis desfavorecidos colaborando así co Banco de Alimentos Rías Altas da provincia de A Coruña. Por suposto a colaboración por parte das familias é voluntaria. Os alimentos recaudados serán entregados o día 22 deste mes. Da celebración do Magosto mándolles estas fotos para que lles quede unha lembranza deste fermoso día.

COMO ESPONJAS

Estos días sus hijos e hijas siguen trabajando y aprendiendo con la misma facilidad y naturalidad con la que las esponjas absorben el agua. Están empezando a comprender el concepto de decena y sus equivalencias con las unidades. Siguen mejorando su expresión escrita en lengua castellana más que en lengua gallega. En esta asignatura parecen tener más problemas a la hora de expresarse, no de comprender. Como ya saben por la nota que les llevaron sus hijos e hijas el viernes celebraremos en el centro la fiesta del Magosto. Hoy, algunos de ellos, ya trajeron las castañas que se comerán el viernes después del recreo. Espero que disfruten de esa celebración y que, poco a poco, vayan expresándose en gallego tan bien como lo hacen en castellano.

ESPAZO MÁXICO

Hoxe os seus fillos e fillas asistiron a unha exposición que, ademais de máxica, foi entretida, lúdica e motivadora. Un xeito moi bo de conseguir que os rapaces e rapazas aprendan sen se decatar, aprenden xogando. Na primeira parte da visita fixeron creacións arísticas con buxainas máxicas, creacións que lles permitiron amosar a súa infinita imaxinación. Os ollos dos nenos ven máis alá do visible, creo que moito máis do que podamos ver os adultos. Esa é, para min, outra das súas grandes virtudes. Na segunda parte atenderon ás explicacións que a monitora ( fixo un traballo excelente con eles) foi dándolles das diferentes buxainas que estaban na exposición. Daban ganas de xogar con elas. Nesta entrada teñen unha mostra do que lles conto. Unha imaxe vale máis que mil palabras?

¡MENUDA FIESTA!

La celebración importada de estados Unidos, Halloween, se hizo gallega el pasado miércoles en el cole. Hubo canciones, risas, miedos, concurso, desfiles y premios. La merienda fue variada y, por las veces que repitieron, puede decirse que muy bien saboreada. Las calabazas que sus hijos e hijas trajeron para exponer fueron devueltas no en tan buen estado pues, para el desfile de las mismas, les pusieron velas para iluminar una oscuridad que quería envolverlo todo. Creo que disfrutaron de los postres y de la fiesta. Y como muestra un botón. Espero que les gusten. Que sean un bonito recuerdo de un presente tan fugaz que solo permanece en la memoria.

A ILUSIÓN DO SAMAÍN

Esta semana é especial para os seus fillos-as. Saben que o mércores temos a celebración do Samaín á que poden vir disfrazados se asi o queren vostedes. O que si lles pediría é que, se lles fose posible, os disfraces estivesen relacionados co " medo" xa que eles mesmos falan dese tipo de disfraces. De todos os xeitos o día da celebración traballaremos con total normalidade ata o recreo. Hai que aproveitar ben o tempo.Algúns deles trouxeron cabazas ben bonitas que quedan expostas no cole ata o mércores, día que as levarán para casa. Asímesmo expliqueilles hoxe a orixe da celebración do Samaín para que todos saiban o porqué desta festa tan nosa. Oxalá que o pasen terroríficamente ben.

¡SUMAR SIN LLEVAR!

Esta semana sus hijos e hijas estuvieron practicando la suma sin llevar. Creo que la gran mayoría de ellos ya no tiene ningún problema para realizarla correctamente. Mas un día les di una ficha en la que había sumas llevando. Para que pudiesen hacer esa ficha cambiamos algunos números de tal manera que las sumas llevando pasaban a ser sumas sin llevar, como era mi propósito. El "problema" surgió cuando algunos de los niños y niñas de clase, los que normalmente no prestan la atención que debieran cuando explicamos los trabajos, no cambiaron esos números y, consecuentemente, cuando se pusieron a hacer la ficha en casa ( no la habían hecho en clase como era lo deseado) se encontraron niños y algunos papás con unas cuentas llevando que yo en ningún momento mandé. Era normal que sus hijos e hijas no supiesen hacerlas. Sería estupendo que esos alumnos-as prestasen un poquito más de atención para evitar estas cosillas. Pero la realidad es como es y, una parte importante de mi trabajo, es procurar que todos presten la atención debida. Por respeto a ellos mismos, a sus compañeros y a mí.

DE MÁIS E DE MENOS

Sen deixar de escoitar as pingas de chuvia batendo sobre as fiestras os seus fillos e fillas restan sen levar con bastante facilidade. Para eles os números do cero ao dez xa non teñen ningunha dificultade. É por iso que xa están a restar números ata a centena. A libreta pouco a pouco va enchéndose das súas palabras. Palabras que en galego costan máis saír que en castelán. As sesións de Língua teñen que ter traducción simultánea pola miña parte porque algúns dos rapaces-as din que non entenden case nada. Falar galego non falan nin palabra. Procuren, se lles parece ben, que na casa lean neste idioma para facilitar a súa aprendizaxe. Pola contra en castelán algúns deles-as falan de máis. Haberá que equilibralo.

APRENDER JUGANDO

Esta semana sus hijos e hijas trabajaron muy bien en la libreta. Empezaron a trabajar textos un poquito máis difíciles que los que tienen en el libro de texto. Todo se puede mejorar pero me gusta destacar que son capaces de realizar tareas que no son sencillas para su edad. Algunos de ellos, los que voluntariamente quisieron, participaron en juegos educativos puestos en la pizarra digital. Creo que disfrutaron del uso lúdico de esta maravillosa herramienta que tenemos los maestros. Hoy, viernes, llevan una lectura en su funda. Espero que pasen un buen fin de semana.

GRANDES CAMIÑANTES

Parece mentira que xa levemos máis dun mes de curso. Pasan os días ás presas como se fosen perseguidos por alguén e, mentres pasan, os seus fillos e fillas van adaptándose a este novo curso. Traballan diariamente nas libretas facendo pequenas adiviñas ou copias que adornan cun debuxo. Van traballando tamén cos libros de texto e, a modiño, como camiñan os caracois, van aprendendo conceptos novos e novas destrezas. Cando queiramos darnos conta os seus pasos, agora máis lentos, terán collido moita máis velocidade para percorrer o camiño diario que é a aprendizaxe. Teño grandes camiñantes na miña aula.

¿O NO?

En este centro realizamos desde hace años una tarea que implica a todos los alumnos-as de Educación Primaria. Se hace con el objetivo de enseñar a los niños-as la importancia de la colaboración a la hora de mantener la limpieza y el orden en unas instalaciones que ellos-as usan y que, a veces, no cuidan como es debido. Es por este motivo por lo que hoy les tocó a sus hijos-as participar en esta tarea, tarea que realizan de manera lúdica y educativa. Para llevarla a cabo protegen sus manos con guantes deshechables. El profesor o profesora que esté con ellos en ese momento es el que también colabora con ellos participando de la misma manera y forma en esta tarea. Pensamos que esta actividad también forma parte de la enseñanza. Todos colaboramos en conseguir un planeta más limpio. ¿O no?

COOPERACIÓN

A entrada de hoxe é para comentarlles que os seus fillos-as non acaban de entender que non poden ir ao baño cinco e seis veces ao longo da mañán como me piden bastantes deles. Non é por un capricho meu, teñen que entender que se deixo a un teño que deixar a todos aqueles que mo pidan e, daquela, a clase non se podería dar con normalidade. É por iso que, a partires de mañán, os nenos -as non irán ao baño despois do tempo do recreo salvo algunha urxencia. Espero que vostedes comprendan esta medida pois vai encaminada á mellora na marcha do ritmo da clase. Por favor falen cos seus fillos-as tamén disto na casa.

ATENTAMENTE

Hoy el profesor de Educación Musical, después de darle clase a sus hijos-as, me comentó que el comportamiento en general y la acitud ante el trabajo ( en general también) deben mejorar mucho. Sé perfectamente que las generalizaciones acarrean la injusticia de no destacar las individualidades pero también confío en que sus hijos-as les digan cómo es su comportamiento en esta asignatura. Estoy segura de que después de su conversación con ellos-as no volveré a recibir quejas del especialista. En lo que a mis materias se refiere todo va yendo con normalidad. La gran mayoría de ellos-as trabajan bien. Su comportamiento, salvo excepciones, es muy correcto. Atentamente.

AS COUSAS SON COMO SON

Neste martes, veraniego aínda, os vosos fillos e fillas seguen a traballar ben. A grande maioría deles rematan o traballo diario ao seu tempo. Levan o libro de Lecturas amigas para ler na casa. Hoxe teñen que repasar dúas follas que xa levan eles marcadas. Gustariame hoxe aproveitar esta entrada para dirixirme á persoa que, dunha maneira anónima, fixo un comentario dunha entrada deste blog onde manifestaba anonimamente o seu grande disgusto e preocupación por ter postas as fotos do seu fillo ou filla, foto que saquei porque teño os seus permisos por escrito. Como descoñezo a identidade da persoa que así se manifestou quería pedirlle a través deste medio, que me faga saber quen é o seu fillo-a para non volver a sacar a súa imaxe. Como vostedes saben moi ben a miña única intención é informarlles do que van facendo, do que vamos traballando, do que falamos, do que fan na pizarra dixital...Penso que pode ser tamén un recordo bonito deste tempo que pasa tan ás présas. Mais respeto profundamente o pensamento de todas as persoas, o que non entendo tan ben é o seu permiso concedido, suponse que é máis coherente non dar ese permiso se non se quere que o seu fillo-a sexa visto. Opinión que si respeto profundamente. Pero, en fin, as cousas son como son. Atentamente.

ASUNTILLOS DE LA MEMORIA

Hoy viernes vuestros hijos e hijas llevarán una nueva historia en su funda para que la lean el fin de semana. Tienen que traerla nuevamente el lunes. Permítanme también que les pida que les miren las agendas todos los días porque, aunque tengan que ir asumiendo alguna pequeña responsabilidad poco a poco, siguen siendo pequeños y necesitan una supervisión por su parte. Algunos días llevan notas mías que no se las enseñan porque no se acuerdan. Y la verdad que les creo y los comprendo. Dentro de nada, ustedes y yo, nos daremos cuenta de que su memoria aumenta y sus olvidos disminuyen. Lo contrario de lo que me sucede a mí. Maravillosa niñez.

INTERESES COMÚNS

Os días van pasando e os seus fillos-as van acostumándose ao novo curso e as súas novas costumes escolares. Como xa puideron comprobar xa levan o libro de Primeras Lecturas para que, cada día, lean a páxina que levan marcada. Pídolles que non lles deixen facer na casa as actividades do libro se non están na folla que teñen que ler diariamente. Os venres non o levarán porque, como xa falamos na reunión de principio de curso, levarán un pequeno conto metido nunha funda que non deben perder nin estropear para ler no fin de semana e traer de volta o luns. Penso que todo vai indo ben. A grande maioría traballa a un bo ritmo mais algúns deles non reamatan o traballo no cole e levano para casa. Se a vostedes lles parece ben que o rematen na casa. Se vostedes prefiren que non o acaben xa o irán facendo na clase pouco a pouco. Eu soamente procuro que a aula vaia traballando a un ritmo axeitado para acadar satisfactoriamente os obxectivos do curso. Agora si, a paciencia é a comprensión son cualidades imprescindibles para adaptarse e comprender que cada neno-a é un mundo, saber comprender os seus diferentes ritmos fará que todo vaia ben para todos eles. E iso é o que nos interesa ¿non si?

Como ustedes seguramente sabrán por sus hijos-as esta semana empezaron a trabajar con los libros de texto. Estrenaron también la libreta de doble pauta haciendo una adivinanza que, por supuesto, adivinaron. Hoy, viernes, llevan una pequeña lectura en una funda con su nombre. Si les parece les recomiendo que sus hijos-as la lean durante el fin de semana para que vuelvan a leerla conmigo el lunes. En este curso la lectura es, además de una actividad placentera, una auténtica necesidad. Espero que con el paso del tiempo se convierta, también para ellos, en un hábito que les haga cosquillas en el alma para que nunca dejen de sonreír.

CON TODOS VOSTEDES...

Quero presentarlles a todos vostedes aos nenos e nenas que serán os compañeiros dos seus fillos este curso e o vindeiro. Agora, como compañeiros, compartirán experiencias, traballos, xogos...Pasados estes dous cursos estou segura de que, ademais de compañeiros, moitos deles serán amigos. Esa amistade que nace dende dentro, dende a inocencia, a pureza e a bondade. Con todos vostedes...

VERANIEGO DÍA OTOÑAL

Vuestros hijos e hijas siguen trabajando a buen ritmo. Estamos haciendo fichas de repaso de las letras y de los números hasta el 10. Estamos repasando también el abecedario de forma oral. Mañana, lunes 24, empezaremos a usar el libro Tengo Todo del primer trimestre. También comenzaremos estos días el libro de Primeras Lecturas. Una vez empezado este último lo llevarán para casa todos los días para que lean la hoja marcada. Al día siguiente procuraré leer con todos siguiendo el orden de lista. Espero que esta veraniega semana otoñal sea un bonito tiempo de aprender y de, por supuesto, jugar.

BENVIDOS-AS A 1ºA

Comezou un novo curso cheo de ilusións, libros novos e, se cadra, lembranzas dun verán que, ás veces, non quere marchar dos nosos recordos. Estes primeiros días estivemos a facer fichas de repaso dos números e das letras que xa aprenderan o curso pasado. A última hora desfrutamos da pizarra dixital interactuando con ela mediante xogos e cancións ou vendo e escoitando algún conto axeitado a súa idade. O vindeiro luns, día 23, teremos a reunión xeral ás catro da tarde. En principio estaba prevista para as cinco mais, a causa dunha visita médica imposible de cambiar, tivo que ser adiantada para as catro. Grazas de antemán. Os vosos fillos e fillas foron traballando bastante ben. Os rapaces e rapazas que non rematen algunha ficha levarana para a casa para que as fagan este fin de semana e poidan seguir así o ritmo da clase, De todos os xeitos se algún pai ou nai prefire que non as rematen non teñen por que facelo. A miña única intención é que o curso se desenrole do mellor xeito posible, o meu principal obxectivo: que os seus fillos-as sexan felices mentres aprenden. Non lles parecería un bo obxectivo para todos nós?

¡ FOI UN PRACER!

Cando coñecín aos vosos fillos e fillas eran pequenos como días de inverno, dous anos despois deixoos como días de auténtico verán. Neste tempo o meu principal obxectivo foi intentar que viñesen contentos ao cole sabendo que ían a aprender moitas cousas novas. Oxalá conseguira a primeira parte porque, a segunda, si está conseguida. Se recordan a reunión xeral que tivemos en 1º lembrarán que falamos de que os rapaces eran como esponxas, son quen de asimilar conceptos e coñecementos cunha facilidade envidiable. E así foi. Estou segura de que o vindeiro curso será para eles un fermoso paso hacia adiante. Eles son os camiñantes máis ilusionados do mundo. De cada un deles aprendín e síntome agradecida. Eles xa saben que eu sempre estarei aí vendo como medran ditosos. Foi un pracer ser a súa titora. Foi estupendo estar con eles. Ata sempre.

¡ UN AGASALLO MOI ARTÍSTICO!

Hoxe levámonos todos unha gran sorpresa ao vernos docemente reflexados nunhas galletas personalizadas feitas pola mamá dunha compañeira da clase, Alba Berbúdez Vilariño. Un por un fomos vendo como a nosa persoa estaba feita de cores e de agarimo. Con todos os detalles. Pedínlles aos seus fillos e fillas que non a comesen ata chegar a casa para que vostedes tamén vesen esa "pequena obra de arte". Dende aquí quero agradecerlle outra vez a súa autora o seu traballo e esforzo. Eu nunca vira tal cousa. A súa saúde.

¡ FOMOS DE TERCEIRO !

Hoxe os vosos fillos e fillas foron de terceiro o tempiño que estiveron nesa aula. Estiveron vendo como é a clase, como serán os seus pupitres individuais, as súas pizarras...Os alumnos deste curso explicáronlles que, aínda que é un pouco máis difícil que segundo, estudando non teñen porque ter "medo" de pasar a segundo ciclo. Fixeron o recorrido que farán o vindeiro curso: entrada distinta e distintas escaleiras. De volta a nosa clase volveron a ser, polo menos durante estes días, os nenos que coñecín hai pouco e que hoxe foron de terceiro.

¡VAI POR TI, CARMEN!

Nunca gustáronme as despedidas e, moito menos cando se trata de sorrisos infantís. Ao final do curso unha nena estupenda, Carmen, cambiará de aires para o vindeiro ano. Estou segura de que estará moi contenta no seu novo fogar, no seu novo colexio. Estou segura de que as persoas que a coñezan saberán apreciar a bondade inmensa do seu corazón, esa bondade natural e sinceira que so teñen as almas inocentes. Para min foi un pracer coñecela e ser a súa titora, querela é algo inevitable. Permítanme que esta entrada sexa dedicada a ela. Grazas por ser como es, Carmen.

¡ ERA POLO CANSANCIO!

Afortunadamente e como era de agardar o "exame" de Lengua saiu moi ben. En xeral. Como poden comprobar vostedes mesmos os seus fillos-as son quen de facer ditados dunha lonxitude e dificultade axeitada para a súa idade. Así mesmo xa teñen interiorizados conceptos de lingua que lles serven de base importante para terceiro de primaria. Valorar a súa caligrafía xa é máis complexo. Vostedes, coma min, coñecen perfectamente a letra dos seus fillos e, aínda que todavía poidan estar reafirmandoa, moitos deles poden acadar unha mellor caligrafía. Para iso, ademais dos exercicios que facemos na clase, non hai nada mellor que practicar cada día un pouquiño. Non se trata de facer unha letra perfecta, pois quen decidiría cal é esa utópica perfección, senón tratar de facer o mellor que se poida a letra que cada un teña. Ese é, para min, o verdadeiro e posible obxectivo. Ese é, ese foi un dos meus propósitos ao longo do curso. Entre tantos...

¡ O QUE FAI O CANSANCIO!

Acabo de correxir os "exames" de Matemáticas e quero pensar que os erros cometidos polos vosos fillos teñen que ser debidos ao cansancio. Tiveron dúas horas e media para facelo, creo que é tempo de sobra para realizar uns exercicios que fixeramos moitísimas veces na clase. Expliqueino antes de facelo para poder explicar as dúbidas que puidesen surxir e así fixen con todas as que me preguntaron. Pedínlles por favor que puxesen moita atención, que non tivesen présa por facelo, que fosen a modo pero sen pausa. Mais semella que non me escoitaron todo o ben que debían. De todos os xeitos xa saben que as notas avalian o traballo, o esforzo e o comportamento de todo o trimestre. E que ben que sexa así.

¡ A SAIA DE CAROLINA...!

Esta mañán os vosos fillos e fillas asistiron ao Conservatorio de Culleredo para escoitar as lindas

cancións que o Coro cantou para eles. Levaban ensaiada a canción " A saia de Carolina" e puideron demostralo cando a encargada do Concerto lles animou a cantala. Algúns deles puideron subir ao escenario para acompañar aos membros do Coro na súa actuación. Sería marabilloso que, despois desta saída, comprendan mellor que nunca a importancia do son e tamén do silencio. Con el as palabras soan máis claras e fermosas.